مهندسی سرامیک - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مهندسی سرامیک (انگلیسی: Ceramic engineering) بهطور کلی دانش تولید و به کاربردن اشیاء جامدی است که اجزاء تشکیلدهنده اصلی و عمده آنها مواد غیرآلی و غیرفلزی است. به عبارت دیگر مهندسی سرامیک علاوه بر سفالینهها شامل انواع چینیها، دیرگدازها، فراوردههای رسی ساختمانی، موادساینده، لعابهای چینی، سیمان، شیشه، مواد مغناطیس غیرفلزی، فروالکتریکها، تک بلورهای مصنوعی و محصولات پیچیدهتر دیگر نیز میشود. این مواد به دو روش ایجاد میشوند:بااعمال گرما ویا با استفاده از واکنشهای بارش محلولهای شیمیایی باخلوص بالا در دماهای پایینتر. این فرایند